بدین وسیله با افتخار و غرور نمره ی بیست دفاع بعضی ها را بهشان تبریک می گوییم :))
نرگس جان تو تواما برای ما مایه ی افتخار و سرافکندگی هستی! افتخار به خاطر بیستت که نمی دونم چرا این اسم رو که می شنوم دچار شعف می شم! و سر افکندگی به این خاطر که آخه بابا یازدهی دوازدهی دیگه حداکثر تا پونزده هم قابل قبول بود چرا بیست؟! :))))
ایشالا دکترا :) می گم سارا بیا منو تو هم ازین به بعد به نرگسه بگیم دکتر! مثل حمیدرضا :)
پ.ن: به قول سارا من چقدر خنده دارم تو این پست! :)
بله بله بسیار بسیار سپاسگزارم... من از اینکه اینهمه جمع اضداد می باشم خرسندم..از این به بعد هم اگه نگید دکتر جوابتونو نمیدم...
قربان شما...یک دکتر خودشیفته
مرسی مریممممممممممممممممممم...ولی من اگه ببینمت می کشمت که نیومدی..هم تو رو هم اون حمیدرضای بی مرامو
حالا سارا عذرش موجهه سر کار میره =)))
:))
آخه من (در عنفوانِ بزرگسالی) هنوز وقتی می گم دکتر یادِ روپوش سفید و گوشی و چوب بستنی می افتم... حالا نه اینکه رنگ سفید به نرگس نیاد ها (حالا ایشاله عروس می شه خودتون می بینین چقدر بهش می آد : دی)... ولی خداییش با چوب بستنی یه جوری می شه!!! خلاصه اش اینکه چه دکتر چه آبدارچی، ما دوستت داریم نرگسی!!!
امضا: ایرانیانِ مقیم خارج!
:دی ولی واقعن مریم جان چی انتظار داری؟ که نرگس بیست نشه؟ واقعن انتظار بی جاییه و خب یازده دوازده که هیچی، هجده نوزده هم از دست بعضی ها بر نمیاد! تقسیم وظایف رو واسه همین روزا گذاشتن دیگه... دکترهایی مثل نرگس جان بیست می شن، من و تو هم... هییییی... من یکی که قصد ادامه تحصیل ندارم... می خوام ازدواج کنم!
بازم دوستت داریم نرگسی!