چه جوری؟

اندی داره می خونه بعد از تو می دونم هیچ عشقی نمیاد و من فکر می کنم که چرا نمیاد؟ خوبم میاد. ماشالا آدم جماعت (مرد و زن هم نداره) با دیدن یه دونه جدید همه ی سوگواری هاشون برای قبلی یادشون می ره. در حقیقت آب شاید دیر ببینن اما این دلیل نمیشه که شناگر ماهری نباشن. 

دیگه اینکه چند وقته گیر دادم به اندی. فکر می کنم خیلی حس های اصیلی بهم دست می ده با آهنگاش. اون وقتا که خیلی کوچیک بودم یادمه فقط دوتا خواننده وجود داشت که اونم اندی کوروس بودن! و بابا گاهی به شوخی می گفت کوروس و دوست آقای کوروس ( واضحه که به خاطره بخش اوله اسم اندیه). آهنگای هزار سال پیشش واسه من کلی خاطره زنده می کنه. خاطره ی واکمن های قراضه، شوهایی که روی نوار وی اچ اس در حکم یک اتفاق بزرگ محسوب می شد و خیلی خاطرات دیگه. 

و اینکه تنهایی یعنی وقتی دلت می خواد بری بیرون و تا شعاع هزار کیلومتری خونه ت کسی نیست که باهات بیاد. و بغضی که دو هفته س حتی وقت خواب هم نمیشکنه فک کنم بتون ریختن تو گلوم!

دلم استخر اریکه می خواد و اون دو تا آدمی که بهم آرامش می داد حضورشون. اینجوری نمی شه باید یه فکری بکنم. باید اختیار خودمو بگیرم دست خودم. اما چه جوری؟ مسئله اینه. چه جوری؟