حمیدرضا!
امروز به طور کاملا اتفاقی لینکهایی که برام فرستاده شده بودن رو چک کردم. یکیش وبلاگ تو بود که فکر می کردم تعطیل شده باشه. و اون پستی که شاید خیلی قبل تر ها می خوندم.
اومدم اینجا بنویسم که تو آزادی هر جوری می خوای فکر کنی. چون نه لزومی و نه حسی برای توضیح دادن می بینم. البته می خواستم یه سری چیزا هم خطاب به تو مثل پست پیش که خطاب به آرزو و مریم نوشته بودم بنویسم. اما ننوشتم. فقط خواستم بدونی که من دیدم و خوندم.
همین.
مهم نیست ! مثل پست من مثل پست تو مثل من مثل تو مثل خیلی آدمها مثل خیلی حرفها مثل خیلی لحظه ها مثل خیلی روزها و شبها ... مثل اسم اینجا !
همه اش مهم نیست ! فراموش شده ! مگه نه ؟!