خوش مزه تری از کرانچی!

وای خدای من این آهنگ هدیه ی یاس بود برای تجدید خاطرات خودش در جمع! و اینکه هیچ کس نمی تونه باور کنه نویسنده یهو مدل رسمی و با وقارشو بی خیال شه و تا به سازمان گسترش و نو سازی برسیم (!) هی بگه ولوم بده بابا ولوم بده! و غیر منتظره ترین اتفاق جهان افتاد! اونم اینکه ما توی بوف داشتیم راجع به اون پسره که پریشبا عروسیش بود حرف می زدیم که نویسنده باهاش آشنا در اومد و کله پاچه ای بار گذاشتیم و تا غذا پرید تو گلوی یاس و کیفشو برداشت رفت حالیمون نشد که مامان پسره میز بغلی نشسته و داره ما رو نگاه می کنه!!!!!! و در اون لحظه معنای اینکه کاش زمین دهن باز می کرد منو می بلعیدو فهمیدم! و اینکه ما برای کسب آرامش مجبور شدیم بریم کافی شاپ پایینی دوازده هزار تومن لیموناد و بستنی و لاته بخوریم! حیف که برنامه ی فشرده ی درسی دارم وگرنه کامل آهنگو می نوشتم!!