من گفته بودم که در اوج خواستن خودمو کنار می کشم. به کی ش رو یادم نیست. اما گفته بودم. و حالا الان درست جایی که باید بگویم خاموشم. و این احساس تنهاییست که دارد به من عادت می کند یا من دارم به او عادت می کنم. به جای همت می شود از رسالت رفت. هر دوشان خروجی مورد نظر را دارند. این فقط یک جمله ی معمولی نیست. هزاران معنی پنهان دارد. و من یک آدم معمولی نیستم. هزاران آدم پنهان در خودم دارم.  همان طور که هزار قناری خاموش در گلوی من. و ای کاش که یکی بودم و خوش به حال کسانی که یکی اند و هزار تا نیستند در یکی.

.

و دخترکی که بیست و یک سال است خواهرکم است، دارد برای همیشه اتاق کناری من را خالی می کند تا برود جایی که خیلی دور نیست اما مردمش زبان ما را نمی دانند در زیر سقف مردی تنها که حالا از دل ما خبر ندارد..

.

و آن مصرع برجسته ی زندگی ... خسته است از مصرع فرو رفته ی زندگی اش.